Zastanawiam się jaki pomysł mają przeciwnicy modelu bezpośrednich strumieni dochodów na wycenę hoteli w okresie pandemii.
W normalnych warunkach rynkowych obłożenie hoteli mieści się przeważnie w przedziale 40% – 60%. W okresie pandemii jest to raczej 0% – 20%. Oczywiście wszystko zależy od miejsca, kategorii i wielu innych czynników. Chodzi jednak o dramatyczny wpływ pandemii na rynek hotelowy.
Dzięki bezpośrednim strumieniom dochodów można wprowadzić do cash flow jakieś oczekiwania zmian rynkowych w przyszłości np, za ile miesięcy obłożenie hoteli w Polsce wróci do normy biorąc pod uwagę np tempo powrotu w innych krajach, liczbę rezerwacji nieodwołanych na kolejne miesiące, liczbę planowanych imprez masowych, zapowiedzi co do kolejnych fal epidemii, wpływu szczepień itp. Wyspecjalizowane firmy analizujące rynek hotelowy na świecie udostępniają, nawet za darmo, tego typu analizy. Wszystko to mocno niepewne ale jednak pozwala wyrobić sobie jakąś opinię na temat przyszłości tego rynku. Inwestorzy z tego korzystają i trudno im się dziwić.
Tymczasem grupa rzeczoznawców wciąż sprzeciwia się choćby opisaniu w jakimś dokumencie metodycznym bezpośrednich strumieni dochodów, które umożliwiają odzwierciedlanie takich prognoz w cash flow. Skoro więc mamy stosować wyłącznie strumienie pośrednie, gdzie oczekiwania co do przyszłości można odzwierciedlać jedynie poprzez korektę stopy zwrotu to ja poproszę o jakieś wskazówki, jak zdaniem krytyków należy te stopy korygować, żeby te wszystkie czynniki odzwierciedlić. Konkretnie, o ile procent? Która opcja odzwierciedlania przyszłości jest bardziej niepewna? Przecież właśnie tej niepewności tak się niektórzy boją.
Może to właśnie dlatego prawie nikt nie chce się obecnie podejmować wycen hoteli? Jednak nawet to nie skłania środowiska zawodowego do skończenia z biernością i dopuszczenia wreszcie jakichś nowych rozwiązań.